ரெம்ப காலத்திற்கு முந்தைய சம்பவம் இது...
அதிகாலையிலேயே நான் மயிலாப்பூரில் கச்சேரி சாலையை ஒட்டிய ஒரு வீதியில் ஒரு வீட்டு திண்ணையில் போய் காத்திருப்பேன்.
காலை 09:00 மணியளவில் இசை அமைப்பாளர் திரு.G.K.வெங்கடேஷ்,
வீட்டு கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே வருவார்..
என்னைப் பார்த்ததும் புன்னகையோடு "வாய்யா வாலி!போலாமா?" என்று அன்போடு அழைத்து தன்னுடைய டாக்ஸியில் ஏற்றிக்கொண்டு போவார்.
பனகல் பூங்கா அருகில் என்னை இறக்கி விட்டு, கை செலவுக்கு இரண்டு ரூபாயோ, ஐந்து ரூபாயோ என்னிடம் கொடுத்து விட்டு போவார்.
நான்தான் ஆரம்பத்திலேயே சொன்னேனே..
ரெம்ப காலத்திற்கு முந்தைய சம்பவம் என்று. அப்போதெல்லாம் இரண்டு,ஐந்து ரூபாய் பெரிய காசு.
ஆனால் நிறைந்த மதிப்பு ரூபாய்க்கு இருந்த காலம் அது..
அப்படி நான் திண்ணையில் திரு.G.K.வெங்கடேஷை எதிர்பார்த்து அமர்ந்திருக்கும் தருணங்களில்,
பாவாடை தாவணி அணிந்த ஒரு பெண் ஒருவர், எதாவது பாடல்களை முணு முணுத்துக் கொண்டு,
பால்,காய்கறி என்று ஏதாவது வாங்கி கொண்டு போவதை பலமுறை பார்த்திருக்கிறேன்.
பின்னாளில் நான் மிக பிரபலமான கவிஞர் ஆவோம் என்றும், அந்த பெண் பாடுவதற்கு தான் சில அருமையான பாடல்களை இயற்றுவோம் என்றும் நான் அப்போது எண்ணியதில்லை" என்று வாலி எழுதியிருந்தார் "புதிய பார்வை" இதழில்..
அந்த பெண் யார்?...
13 -14 வயதில் நான் கேட்ட ஒரு பாடல் தான் எனக்கு பெண் குரல் மீது ஒரு மயக்கத்தை உண்டு பண்ணியது..
மாலையில் ஏழு மணி அளவில் இருந்தே மணமான பெண்கள் எல்லாம் "மல்லிகை என் மன்னன் மயங்கும் பொன்னான மலர் அல்லவோ!" என்று தலை நிறையமணக்கும் மல்லிகையும் மயக்கும் புன்னகையுமாக இருப்பார்கள்.
"வாணி ஜெயராம்" அவர்கள் செய்த ரசவாதம் தான் இது..
தாம்பத்யம் அவ்வளவு இனிமையாக இருந்தது இந்த ஒரே பாடலால்.
சத்தியம் இது.
உயர்வு புகழ்ச்சி ஏதும் இல்லை.
"மேகமே மேகமே பால்நிலா தேயுதே!"
இந்த பாடல் ஒலித்த தருணங்கள் எல்லாம் மனம் துயரில் ஆழ்ந்து போகும்..
இப்போதும் துயரில் ஆழ்ந்து தான் கிடக்கிறது மனம்..
நமக்கென்று பூமியிலே கடமைகள் உண்டு..
அதை நமக்காக நம் கையால் செய்வது நன்று..
பூமியில் உங்களுக்கான கடமைகள் இன்னும் தீர வில்லையே!
அறிவிக்கப்பட்ட விருதை கூட இன்னும் நீங்கள் வாங்கவில்லையே..
இந்த இரண்டு பாடல்கள் மட்டுமல்ல, இன்னும் ஏராளமாக
எங்களுக்காக நீங்கள் விட்டு சென்ற பாடல்கள் மூலம் என்றும் எங்கள் மனதில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பீர்கள் அம்மா...
No comments:
Post a Comment