இன்றும் தகப்பனார்கள் நிலை இப்படிதான் உள்ளது .

 * ஹோட்டல் உரிமையாளர் சாதம் பரிமாறுவதற்காக குனிந்த போது அந்த பெரியவர் கேட்டார்.....

* மதிய உணவுக்கு எவ்வளவு பணம் ......

*உரிமையாளர் சொன்னார்...

மீன் குழம்புடன் 50,

மீன் இல்லாமல் 20 ரூபாய்....

*கிழிந்த சட்டையை பாக்கெட்டில் இருந்து, கசங்கிய 10 ரூபாய் தாளை எடுத்து, உரிமையாளரை நோக்கி நீட்டினான்....

*இதுவே என் கையில் உள்ளது..*

*இதற்கு எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு போடுங்க....

வெறும் சாதமானாலும் பரவாயில்லை... *

*மிகுந்த பசி...

*நேற்று முதல் எதுவும் சாப்பிட வில்லை*

* என்று சொல்லத் தயங்கும் அவரது வார்த்தைகள்.

தொண்டையோ நடுங்குகிறது.... *

* ஹோட்டல் உரிமையாளர் மீன் குழம்போடு... அனைத்தையும் அவருக்கு பரிமாறினார்.

அவர் சாப்பிடுவதைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றேன்.... *

அவர் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் மெலிதாக கசிந்தன...

* நீங்கள் ஏன் அழுகிறீர்கள்.. பொறுமையாக சாப்பிடுங்கள் ...?, *

அந்த வார்த்தையைக் கேட்டவரைப் பார்த்து கண்களை மூடிக் கொண்டு சொன்னார்... *

* எனது கடந்த கால வாழ்க்கையை நினைத்து கண்ணீர் வடிக்கிறேன்....

எனக்கு மூன்று குழந்தைகள்...

இரண்டு ஆண் குழந்தைகள்... மற்றும் ஒரு பெண்.....

*மூவருமே நல்ல வேலையில் இருக்கிறார்கள்....

நான் குவித்த ஒவ்வொரு பைசாவையும் அவர்களின் உயர்வுக்காக செலவழித்தேன்...

அதற்காக என் இளமையையும் 28 ஆண்டுகால பௌதிக வாழ்க்கையையும் இழந்து புலம்பெயர்ந்தேன் ...

*எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக என் மனைவி என்னைத் முதுமையில் தனியே விட்டுவிட்டு மேலே போய்விட்டாள்....

சொத்து பிரிவினை செய்ய ஆரம்பித்ததில் இருந்து.

என் மகன்கள், மகள்கள் என்னைத் தள்ளி ஒதுக்கி வைக்க ஆரம்பித்தார்கள்...

நான் அவர்களுக்குச் சுமையானதை மெல்ல மெல்ல உணர ஆரம்பித்தேன்.

*மெல்ல மெல்ல என்னைத் ஒதுக்கி வைக்க ஆரம்பித்தார்கள்....*

* எனக்கு வயதாகிவிட்டதா....?

குறைந்தபட்சம் என் வயதிற்காகவாவது மதிக்க கூடாதா ?

*அவர்கள் அனைவரும் சாப்பிட்ட பிறகுதான் இரவு உணவிற்கு செல்வேன்...

அப்படியும்...

அப்போதும் திட்டுவதும்... கூச்சலிடுவதும் தவற வில்லை.

சாப்பாடு கண்ணீரும் உப்பும் கலந்திருந்தது...

பேரக்குழந்தைகள் என்னிடம் பேசுவதே இல்லை.

பார்த்தால் அம்மா அப்பா அடித்து விடுவார்களோ என்ற பயத்தில்... *

* இரவும் பகலும் வியர்வை சிந்தி தொடர்ந்து தூங்காமல் உழைத்து, வயிற்றுக்கு சாப்பிடாமல்.

அவளும் நானும் சேர்த்த பணத்தில் வாங்கிய செங்கல்லால் கட்டப்பட்ட இந்த வீடு....

*ஆனால் நான் என்ன செய்வது? மருமகளின் தங்கத்தை திருடிவிட்ட தாக - சாக்குப்போக்கில்- திருடனாக முத்திரை குத்தப்பட்டேன்...

*மகன் கோபமடைந்தான், நல்லவேளை கை நீட்ட வில்லை.

அந்த பாவத்தை அவன் செய்யவில்லை.

அது என் அதிர்ஷ்டம்.

அங்கேயே...

நான் இருந்து இருந்தால் நிகழ்ந்து இருந்தாலும் இருக்கலாம்.

*சாப்பாட்டின் நடுவில் எழுந்தார்..*

உரிமையாளர் முன் 10 ரூபாயை நீட்டினார்..

ஓனர் வேண்டாம்...

பையில் வையுங்கள், இருக்கட்டும்....*

*நீங்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் இங்கு வரலாம்...*

*நீங்கள் எப்போதும் மதிய உணவு சாப்பிடலாம்..*

*அப்படியே அந்த மனிதர் 10 ரூபாயை அங்கேயே வைத்துவிட்டு....*

*உங்கள் உதவிக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி....

* என்ன நினைக்கிறாய்...

சுயமரியாதை என்னை விட்டு விலகாதே....

வருகிறேன்...

என்று சொன்னதும் ஒரு சிறு மூட்டையை எடுத்துக்கொண்டு தெரியாத இடம் நோக்கி மெல்ல கிளம்பினானர்... *.

* அந்த மனிதர் என் மனதில் ஏற்படுத்திய காயம் இன்று வரை ஆறவில்லை.

* அதனால்தான் ஒவ்வொரு துளிருமே கட்டாயம் ஒரு நாள் பழுத்து சருகாகும் என்று கூறப்படுகிறது.

பழுத்த சருகுபோன்ற பெரியவர்களை பூவில் வைத்து கண் போல் காக்க வேண்டும்.

நமக்கு இப்படி ஒரு நாள்..???

* விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் அனைத்தையும் பகிர விரும்புபவர்களும் பகிருங்கள்..

யாரேனும் மனம் மாறினால்..... *போதும்*

* மாற்றம் நம்மிடம் இருந்து தொடங்கட்டும். இன்றே...