*மனம் - மன்னிப்பு - மனிதம் - மாகாத்மா*

 *மகாத்மா காந்தி சிறையில் இருந்தபோது ஸ்மட்ஸ் என்ற மகா கொடியவன் ஜெயிலராக இருந்தான்.*

*எல்லாக் கைதிகளையும் எலும்பு ஒடிய அடிப்பவன்.*

*காந்தியையும் கீழே தள்ளி, பூட்ஸ் காலால் பலமுறை மிதித்தான்,* *அடித்தான்*.

*அடிக்கும்போது* *எல்லோரும் ஐயோ!என்று அலறினார்கள்*

*ஆனால், காந்தி மட்டும் "ராம்!ராம்!!"* *என்று சொன்னது,*

*அவனை மிகவே*

*யோசிக்க வைத்தது.*

*அன்று முதல் காந்தியை அடிப்பதை நிறுத்தினான்*.

*ஆனால், காந்தியை அவ்வப்போது*

*உற்றுப் பார்த்தான்*.

*இலேசாகப் புன்முறுவல் காட்டினான்.*

*ஒரு நாள் "மிஸ்டர் காந்தி"*என்று கனிவாக* *அழைத்து*

*நான் உங்களுக்கு ஏதாவது உதவ* *நினைக்கின்றேன்;*

*என்ன வேண்டும் என்றான்?*

*ஏதாவது புத்தகம் கொடுங்கள் என்றார் காந்தி. அவன் "பைபிள்" சார்ந்த இரு* *நூல்களைப் பரிசாக* *கொடுத்தான்*

*இந்தத் தொடக்கம்* *நட்பாக மாறியது; வளர்ந்தது.*

*ஒரு நாள்* *காந்தியிடம் வந்த ஸ்மட்ஸ், நான் உங்களுக்கு ஒரு மகிழ்ச்சியான செய்தியையும், ஓரு வருத்தமான செய்தியையும், கொண்டு வந்துள்ளேன் என்றான்.*

* *மகிழ்ச்சி எது?* *வருத்தம் எது?* *என்று கேட்டார்*

*காந்தி*.

*இன்று உங்களுக்கு*

*விடுதலை*. *இது மகிழ்ச்சியான செய்தி.*

*ஆனால், உங்களைப் பிரிய*

*என்னால் முடியவில்லை.*

*இது வருத்தமான* *செய்தி என்றான்*

*ஸ்மட்ஸ்.*

*காந்தி சொன்னார்*,

*"நானும் உங்களுக்கு*

*ஒரு பரிசு* *தருகிறேன்; என் நினைவாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள்"* *என்று சொல்லி*,

*தான் சிறையில்* *தைத்த பூட்சை அவரிடம் கொடுத்தார்.*

*ஆவலோடு அணிந்து பார்த்த ஸ்மட்ஸ் கேட்டான்,*

*"இவ்வளவு*

*துல்லிமாகத்* *தைக்க,* *என் கால்களின்* *அளவு எப்படிக் கிடைத்தது*"

*என்று கேட்க*,

*சிரித்தபடி காந்தி*

*தனது மார்புத்* *துண்டை அகற்றினார்;*

*ஆரம்பத்தில்*

*ஸ்மட்ஸ் காலால் உதைத்தபோது* *ஏற்பட்ட வடுக்கள்* *அங்கு இருந்தன*.

*"இந்த வடுக்களை*

*அளந்துதான்* *தைத்தேன்" என்று காந்தி சொன்னார்*.

*"தடால்" என்று சத்தம்;*

*ஸ்மட்ஸ் கீழே விழுந்து காந்தியின்* *கால்களைப் பிடித்துக்*

*கதறினான்.*

*"நான் மிருகம்! கொடிய, கேவலமான, மிருகம்!!*

*என்னை மன்னித்து விடுங்கள்.*

*இனி யாரையும்*

*அடிக்க மாட்டேன்"* *என்றார்*.

*ஒரு நிமிடத்தில்,*

*ஒரு கொடிய மிருகம்,*

*மென்மையான*மனிதனாக* *மாறியது.*

*"கல்லையும் கனியாக* *மாற்றலாம்" என்று இதைத்தான் சொன்னார்களோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.*

*ஸ்மட்ஸ் சத்தியம் செய்தான்.*

*"இந்த பூட்ஸ்தான்*

*இனி எனக்குக்* *கடவுள்;*

*இதை அணிய மாட்டேன், வணங்க மட்டுமே செய்வேன்"*

*என்று சொல்லி* *அந்த பூட்சை தன்* *பூஜை அறையில்* *வைத்து அப்படியே*

*வணங்கினான்.*

*"நாம் நினைத்தால், யாரையும் மன்னிக்கவும் முடியும்.*

*மாற்றவும் முடியும்".*

*மன்னிக்கின்ற மனம், மனிதம் தான் மனிதனை மகாத்மாவாக மாற்றும்.*

*அன்பே சிவம்!*

*கருணையே ஏசு!*

*நற்பண்பே நபிகள்!*

மகிழ்ச்சிகரமான காலை வணக்கமும்.,

வேண்டுதல்களும்.