ஒரு முஸ்லிம் எழுத்தாளர் இந்தக் கட்டுரையின் மூலம் இந்து சமூகத்தை அறைந்துள்ளார்.

  உங்கள் திருமணமான பெண்கள் புடவை அணிவதை நிறுத்திவிட்டார்கள்.அவர்களை தடுத்தது யார்? நாங்கள் அதை செய்யவில்லை.இதற்கு நாங்கள் முஸ்லிம்கள் பொறுப்பல்ல.உண்மையல்லவா?

உங்கள் நெற்றியில் திலகம் ஒரு காலத்தில் உங்கள் அடையாளமாக இருந்தது. நீங்கள் வெறுமையான நெற்றியை அசுபமாகவும், துக்கத்தின் அடையாளமாகவும் கருதுகிறீர்கள். ஆண்களே வீட்டை விட்டு வெளியேறும் முன் திலகம் அணிவதை நிறுத்திவிட்டீர்கள் மட்டுமல்ல, உங்கள் பெண்களும் ஃபேஷன் & நவீனத்துவம் என்ற பெயரில் நெற்றியில் திலகம் பூசுவதை விட்டுவிட்டீர்கள். இதற்கு முஸ்லிம்கள் எப்படி பொறுப்பு?

உங்கள் பாரம்பரிய விழாக்களுக்குப் பதிலாக பிறந்தநாள், ஆண்டுவிழாக் கொண்டாட்டங்கள் என்று மக்களே மாற்றிவிட்டீர்கள்.இதில் நமது முஸ்லிம்களின் தவறு எங்கே இருக்கிறது?

நம் சமூகத்தில், ஒரு குழந்தை நடக்கக் கற்றுக்கொண்டால், அவர் தனது தந்தையின் விரல்களைப் பிடித்துக் கொண்டு, இபாதாத் / நமாஸ் மற்றும் இபாதாத் / நமாஸை தனது வாழ்நாள் கடமையாகக் கருதுகிறார். ... கோவில்களைப் பார்ப்பதை கூட விட்டுவிட்டீர்கள். ஒருவர் சென்றாலும். இது 5-10 நிமிடங்கள் மட்டுமே. இதுவும் ஒருவர் பகவானிடம் இருந்து ஏதாவது ஒன்றை விரும்பும்போது அல்லது அவர் துன்பத்தில் இருக்கும்போது செய்யப்படுகிறது. இப்போது உங்கள் பிள்ளைகள் கோவிலுக்குச் செல்வதற்கான சரியான காரணத்தையும் கோவிலில் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதையும் வழிபடுவது அவர்களின் கடமை என்பதையும் அறியவில்லை என்றால், இது முஸ்லிம்களின் தவறா?

உங்கள் பிள்ளைகள் கான்வென்ட் பள்ளிகளில் படித்த பிறகு கவிதைகள் சொல்வதில் நீங்கள் பெருமிதம் கொள்கிறீர்கள். ஆனால் உங்கள் பிள்ளைகள் கீதா ஸ்லோகங்களைச் சொல்வதில் நீங்கள் பெருமிதம் கொள்கிறீர்கள். நம் வீட்டில், ஒரு குழந்தை நம் உறவினர்கள் முன் எந்த பிரார்த்தனையும் செய்யவில்லை என்றால் நாம் வெட்கப்படுகிறோம். நம் வீடுகளில் ஒரு குழந்தை பேசத் தொடங்கும் போது, ​​பெரியவர்களுக்கு "சலாம்" சொல்லக் கற்றுக்கொடுக்கிறோம். ஆனால் நீங்கள் நமஸ்காரம் & பிராணாமத்தை ஹலோ, ஹாய் என்று மாற்றிவிட்டீர்கள். அப்படியானால் இதற்கு நாம் பொறுப்பா?

எங்கள் குழந்தைகளும் கான்வென்ட்டில் இருந்து திரும்பிய பிறகு, உருது, அரபு மொழியைக் கற்று, மதப் புத்தகங்களைப் படிக்கத் தொடங்குகிறார்கள். உங்கள் பிள்ளைகள் ராமாயணமோ கீதையோ படிப்பதில்லை. அவருக்கு சமஸ்கிருதம் மட்டும் தெரியாது, தாய்மொழியில் கூட நல்லவர் இல்லை.இது நம் தவறா?

நாகரீகம், வரலாறு, மரபுகள் போன்ற அனைத்தையும் நீங்கள் கொண்டிருந்தீர்கள்.. குருட்டு நவீனத்துவம் என்ற பெயரில் அனைத்தையும் தியாகம் செய்துள்ளீர்கள். ஆனால் நாம் அவர்களை மறக்கவில்லை.அதுதான் எங்களுக்குள்ள ஒரே வித்தியாசம். உங்கள் வேர்களுடனான உறவை முறித்துவிட்டீர்கள். ஆனால் நாங்கள் எங்கள் வேர்களை நேற்றோ அல்லது இப்போது விட்டுவிடவோ விரும்பவில்லை.

மக்களாகிய நீங்கள் திலகம், யக்ஞோபவீதம், சிகை அணிவதைத் தவிர்க்கிறீர்கள் & உங்கள் பெண்கள் திலகம், வளையல்கள் மற்றும் மங்களசூத்திரம் அணிவதற்கு வெட்கப்படுகிறார்கள். நீங்கள் அவற்றைத் தேவையற்றதாகக் கருதுகிறீர்கள் மற்றும் உங்கள் அடையாளத்தை வெளிப்படையாகக் காட்டுவதில் சங்கடமாக உணர்கிறீர்கள். நவீனத்துவம் என்ற பெயரில், அதிகாலை 4 - 5 மணிக்கு எழும் பழக்கத்தை விட்டுவிட்டு, உங்கள் சடங்குகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்கள், மரபுகள், உங்கள் சடங்குகள், உங்கள் மொழி, உங்கள் ஆடை ஆகியவற்றைப் பின்தங்கிய நிலை என்று நினைத்துக் கொண்டு விட்டீர்கள்.

இப்போது பல வருடங்களுக்குப் பிறகு காலை 7 மணிக்கு உறக்கத்தில் இருந்து எழுந்தவுடன், உங்கள் மக்களை உங்கள் வேர்களுடன் இணைக்கச் சொல்கிறீர்கள்!

ஒரு சமூகம் தன் அடையாளங்களைப் பாதுகாக்க இயற்கையாகவே விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும் ஆனால் இப்போது துரதிர்ஷ்டவசமாக உங்கள் சமூகத்தையே நம்ப வைக்கும் பரிதாபமான நிலையில் இருக்கிறீர்கள்.

உங்கள் நாகரீகம் அழிந்துவிடுமோ என்ற பயம் மற்றும் பாதுகாப்பின்மை உணர்வுக்கான உண்மையான காரணங்கள் என்னவென்று சிந்தியுங்கள். நாம் தான் காரணமா?

ஆனால் உண்மையான பிரச்சனை என்னவென்றால், உங்கள் சமூகம் விழித்திருக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் விரும்புகிறீர்கள், ஆனால் நீங்களே உங்களை நடைமுறைக்கு உதாரணமாகக் காட்டவில்லை. உங்கள் புகழ்பெற்ற மரபுகளில் வேரூன்றியவராக மற்றவர்கள் உங்களைப் பார்ப்பதில்லை. எனவே சமூகம் மட்டுமல்ல, உங்கள் சொந்த குடும்ப உறுப்பினர்களும் உங்கள் மதப் பேச்சுகளைக் கேட்பதில்லை. நீங்கள் மட்டுமல்ல, உங்கள் சமூகத்தில் உள்ள அனைவரும் இரட்டை நிலை நடத்தை கொண்ட நயவஞ்சகர்கள். எனவே உங்கள் சமூகத்தில் யாரும் யாரையும் கேட்பதில்லை. இது நம் தவறா?

யோகாசனங்களுடன் ஒரு நாளைக்கு ஐந்து முறை நமாஸ் வாசிப்போம்.

பல தசாப்தங்களாக உங்கள் இந்து அடையாளத்தை அழிப்பதில் நீங்கள் போட்டி போட்டுக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். இப்போதும் அதையே செய்கிறீர்கள். ஆனால் தொப்பி, உடை போன்றவற்றின் அடையாளத்தை தக்கவைத்துக்கொள்வதில் இப்போதும் நாங்கள் வெற்றி பெற்றுள்ளோம்.

நீங்கள் எங்களைப் பார்த்து மோசமாக உணர்கிறீர்கள்!

நீங்கள் எங்களைப் பார்த்து பொறாமைப்படுகிறீர்கள்! நீ எங்களை வெறுக்கத் தொடங்கு! உங்கள் பாரம்பரியத்தை நிலைநிறுத்த நீங்கள் தவறிவிட்டீர்கள் என்றால், உங்கள் தோல்வி மற்றும் அலட்சியத்திற்காக எங்கள் மீது கோபத்தை ஏன் காட்டுகிறீர்கள் மற்றும் எங்கள் பாரம்பரியங்களிலிருந்து எங்களை வேரோடு பிடுங்க விரும்புகிறீர்கள்?

மற்ற சமூகங்களைக் கண்டு கலங்குவதற்குப் பதிலாக, உங்கள் மரபுகளில் நம்பிக்கையைப் பேணுவது எப்படி, அவற்றில் பெருமை கொள்வது எப்படி, விழிப்புடன் இருப்பதன் மூலம் அவர்களைப் பாதுகாப்பது எப்படி என்பதைக் கற்றுக்கொள்வது அவசியம்.

உங்கள் அடையாளக் கண்காட்சியில் எங்களுக்கு எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை. ஆனால் அதைப் பாதுகாப்பதற்குப் பதிலாக அதை அழிப்பதில் குறியாக இருக்கிறீர்கள்.

முதலில் உங்கள் நாகரீக அடையாளம் மற்றும் அதன் கண்காட்சியின் சின்னங்களை அணிந்துகொள்வதில் பெருமிதம் கொள்ள உங்கள் சமூகத்தில் ஒரு கலாச்சாரத்தை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

உங்களையும் உங்கள் சமூகத்தையும் புத்திசாலிகள் என்று நீங்கள் கருதினால், உங்கள் புத்திசாலித்தனத்தைப் பயன்படுத்தி அதன் இருப்பை வெளிப்படுத்துங்கள்.